geçen gün galatasaray’daki aslıhan pasajı’nda gezerken bazı fotoğraflara rastladım.
dükkanın önünde bunlara bakarken gayri ihtiyari düşünmeden edemiyorsunuz, “kimin nesi ve nereden geldi bunlar bu dükkanlara acaba?” diye.
insanın başkalarına ait bu fotolara üç beş kuruş verip evine sokmasında -biraz da kozmik sebeplerden- negatif bir enerji olduğunu düşünüyorum.
nihayetinde hiçbiri kartpostal değil. neden alasın ki?
fakat bir yandan da kişisel tarih arşivi niteliğindeki bu fotoğrafların sahafların tozlu çantalarında, karman çorman sepetlerinde kalmalarına gönlüm razı olamadı.
buraya uygun birkaç fotoğrafı alelacele çekmeye çalıştım. dükkan sahibine çaktırmadan tabii.
karelerin çok net olmadığının farkındayım. ama biraz flu kalmasında da sakınca yok bence.
bu arada ben özellikle 50-60 arasını seçtim. ama 1920’lere kadar giden fotolar vardı.
son olarak bir de düğün fotosu buldum. bu isimsiz kadınların çoğu da eminim birer anne oldular ve burada yer almaya hakları var diye bakıyorum.
bu arada geçtiğimiz hafta boyunca herkes bayram tatili için bir yerlerdeydi. birçoğu da aile ziyareti tabii. arkadaşlarımın annelerinden yeni fotoğraflar geldi. çok yakında burada olurlar.