nihayet çok uzun zamandır beklediğim bir anne daha yerini aldı. bizi hep güldürürken düşündüren(!) dostum erman’ın annesi sezer teyze’yle devam ediyorum.
site trafiği ya da takipçi artırmak gibi kaygılarım olmadığı aşikar. lakin melike’nin köşesinde yazdığı yazıdan sonra, daha fazla insanın blog’da dolandığını görmek de elbette hoşuma gitti. nihayetinde sadece ‘bildik’ hikayeleri anlatıyorum.