zarafetini çok sevdiğim, kendisine de anne olmayı çok yakıştırdığım bir arkadaşımla devam ediyorum, serra’yla (soldaki ufaklık).
yeni yıla bir anneanneyle giriş yapalım istedim. serli’nin yayası (anneannesi) silva, artık sadece o eski siyah beyaz salon filmlerinde gördüğümüz istanbul’u yaşayanlardan. (benim de bu şehrin en çok görmeyi istediğim dönemleri.)
müjde ile blog sayesinde tanışma fırsatı buldum. bana attığı destek ve motivasyon mailinin üzerine… annesi nedret hanım‘ın burada olması benim için çok önemliydi.
sarp çok yakın arkadaşım olmasına rağmen, zuhal teyze ile henüz yüz yüze tanışamadık. ama sarp’ın anlattığı her şey onun fotoğraflarıyla örtüştüğünde anlam kazanıyor tabii.